Депресијата кај мултипла склероза е поврзана со влошување на невролошките функции
Според резултатите од светските истражувања, пациентите со мултипла склероза (МС) кои страдаат од депресија имаат полоша клиничка слика и нарушени невролошки функции за разлика од оние кои немаат вакво нарушување.
Резултатите беа презентирани на 27 февруари 2020 година, од страна на д-р Џени Фенг во вид на орална презентација насловена „Depression In MS Is Associated With Worsening Neuroperformance, Relapses, And New Brain Lesions” во тек на ACTRIMS 2020, кој се одржа во САД од 27-29 февруари.
Многу е веројатно дека депресијата ќе ги влоши квалитетот на живот и симптомите на МС, така што, се вбројува во најчестото нарушување на расположението кај лица со мултипла склероза, со повисока преваленца во споредба со општата популација.
Според Фенг, депресијата е поврзана со системско воспаление. Но, иако зафаќа приближно половина од пациентите со МС: „Точната корелација помеѓу депресијата и МС е нејасна, дали е последица на реакција или дополнителен фактор”.
Така, истражувачите од клиниката во Кливленд сметаат дека постои потенцијална врска помеѓу депресијата и краткорочните невролошки симптоми. Со други зборови, Фенг вели дека целта била да се постави клучното прашање: „Дали депресијата кај пациентите со МС влијае на невролошките карактеристики и развивањето на воспалителни процеси?”.
Истражувачкиот тим анализирал податоци од речиси 3000 пациенти од базата на податоци на (MS PATHS). MS PATHS вклучува податоци од вкупно 10 Центри за Здравствена заштита на лица со МС, од кои 7 во САД и 3 во Европа.
Научниците се здобиле со основни податоци, како и со податоци во текот на 12 месечно рутинско следење кое вклучувало посети на клиниките. Сите пациенти имале релапсно-ремитентна мултипла склероза (РРМС).
Според Фенг кај пациентите со РРМС имало поголема стапка на депресија во споредба со пациентите со секундарно-прогресивна или примарно-прогресивна МС.
Статусот на депресија на пациентите беше оценет со употреба на Т-резултат на депресија на Квалитетот на животот во невролошки нарушувања (NeuroQoL), во кој резултат повисок од 45 укажува на нарушување на расположението. Невролошките перформанси беа проценети преку повеќе тестови, вклучувајќи го и мануелниот тест за умешност – проценка на можноста на лицето да контролира и да направи координирани движења на рацете и прстите – тест за брзина на одење и тест за брзина на обработка.
Податоците за магнетна резонанца (МР) исто така беа анализирани за да се утврди бројот на лезии – области на оштетување на миелинот, заштитниот слој на нервните влакна – во мозокот и ‘рбетниот мозок. Поточно, тимот анализирал слики на Т2 МР, кои даваат информации за оптоварувањето на болеста или оптоварувањето на лезиите, што е вкупната количина на лезии, стара и нова.
Податоците беа прилагодени врз основа на основните варијабли, вклучувајќи демографски податоци, како што се возраста, полот, расата и статусот на вработување и клиничките варијабли, вклучително и времетраењето на болеста, релапсите и лековите, меѓу другите.
Кај пациенти чиишто податоци биле анализирани, 1.421 (средна возраст од 45,69 години; 78,6% жени) имало депресија, додека 1.326 (средна возраст 45,20 години; 72,4% жени) откриено дека нема нарушување на расположението.
Резултатите покажале дека невро-функционалноста и карактеристиките на болеста биле слични помеѓу депресивни и не-депресивни пациенти на почетокот на студијата.
Како и да е, на лицата со депресија при почетокот на студијата е утврдено дека имаат 20% или поголема шанса да се влошат една или повеќе од нивните оценки за невроперформанси на 12-ти месец, во споредба со пациенти без почетна депресија.
Пациентите со МС со почетна депресија, исто така, покажаа тренд кон зголемен товар на лезии на Т2, една или повеќе релапси и нови лезии за подобрување на контрастот (активни лезии) на 12. месец. Сепак, според Фенг, овие резултати „не достигнале статистичко значење”.
Севкупно, „Во оваа голема група во реалниот свет, присуството на депресија предвидува влошување на невролошката функција при едногодишно следење“, рече Фенг.
„Немаше значителни ефекти на депресија врз последователната активност на лекувањето на МР или клиничките релапси, но резултатите сугерираат потенцијални негативни трендови“, додаде таа.
Фенг истакна дека депресијата веројатно придонесува за клиничко влошување на долгорочно кај пациенти со МС, „веројатно преку нејзиното влијание врз влошување на психомоторната функција“.
Интересно е што „ефектот на депресија врз влошување на невро-трансформацијата беше независен од субјективните сфаќања на активноста на болеста, што укажува дека депресијата не е само реактивна појава“, заклучи таа. „Депресијата во МС треба да се следи и да се третира проактивно“.
Потребни се понатамошни студии со поголема големина на примерокот и подолги периоди на следење, велат од тимот. Тие, исто така, повикаа на истражување кај пациенти со други подтипови на МС.
Забелешка: Рубриката „Најнови информации“ е дел наменет исклучиво за вести и информации на оваа веб страница за оваа болест. Не обезбедува медицински совет, дијагноза или третман. Оваа содржина не е наменета да биде замена за професионален медицински совет, дијагноза или третман. Секогаш побарајте совет од Вашиот лекар или друг квалификуван здравствен работник за било какви прашања што може да ги имате во врска со здравствената состојба. Никогаш не занемарувајте ги или одложувајте професионалните медицински совети поради тоа што сте го прочитале на оваа веб страница. Мислењата изразени во оваа рубрика не секогаш се мислења на Националното здружение за МС и наменети се да предизвикаат дискусија за прашања кои се однесуваат на мултипла склероза.