Продолженото доење може да предизвика оштетување на мозокот кај МС
Бременоста може да ја намали попреченоста кај жените со мултипла склероза (МС), но доењето подолго од шест месеци може да го влоши оштетувањето на мозокот, покажа една опсервациска студија.
Сознанијата ја поддржуваат потребата за внимателно планирање на бременоста, советување и управување со третманите, за да се обезбедат оптимални долгорочни резултати, забележаа истражувачите.
Студијата „Effects of Pregnancy and Breastfeeding on Clinical Outcomes and MRI Measurements of Women with Multiple Sclerosis: An Exploratory Real-World Cohort Study“, беше објавена во „Neurology and Therapy“.
Познато е дека бременоста ги штити жените со МС од релапси, при што стапките на релапс се намалуваат за 70% по зачнувањето. Сепак, стапките на релапс значително се зголемуваат по бременоста, особено во првите три месеци по породувањето.
Зголемена активност на болеста пред бременоста, големиот степен на попреченост и честите релапси за време на бременоста се некои од факторите поврзани со релапси по бременоста.
Доењето може исто така да игра улога во текот на МС, но постоечките докази се спротивставени. Сознанијата за влијанието на бременоста и доењето врз текот на МС во голема мера доаѓаат од краткорочни студии; спроведени се многу мал број долгорочни студии.
Тим од научници од „University of Cagliari“, во Италија, ги истражуваше краткорочните и долгорочните ефекти на бременоста и доењето врз инвалидитетот и интегритетот на мозокот кај жените со МС.
Од испитаниците беа собрани демографски и клинички податоци, вклучително и податоци за употреба на третман за модифицирање на болеста (DMT), како и историја на бременост и доење. Исто така, беа анализирани и снимките од МР, за да се направат мерења на целокупниот волумен на мозокот, како и волуменот на белата и сивата материја.
Во студијата беа вклучени вкупно 210 жени, од кои 194 со реласна форма на МС. Нивната просечна возраст беше 45,5 години, а просечниот период во кој живеат со МС беше 14,8 години. Просечниот резултат на скалата за проценка на попреченост (EDSS) беше 2,2, што укажува на минимална попреченост.
Вкупно 129 жени (61,4%) пријавиле најмалку една бременост (од вкупно 212), од кои 46,5% се случиле пред дијагнозата на МС и 41,9% по дијагнозата на МС. Петнаесет други бремености (11,6%) се одвивале и пред и по дијагнозата на МС.
Истражувачите се фокусирале на 90-те бремености кои се одвивале по почетокот на МС, за да ги утврдат нејзините ефекти врз краткорочниот тек на МС. Од оваа група, 45% од жените доеле најмалку два месеци.
Околу една третина (32,2%) од овие жени примале терапија за модификација на болеста (DMT) од прва линија – како што се „interferon-beta, glatiramer acetate, или dimethyl fumarate“ – за време на зачнувањето, а 8,8% примале терапија од втора линија DMT, како што е Tysabri (natalizumab) или fingolimod (Gilenya) пред или за време на зачнувањето. Останатите не примале никаква терапија.
Вкупно четири жени доживеале релапс за време на бременоста, две по прекинот на natalizumab и една по прекинувањето на терапијата со „fingolimod“.
Во годината по бременоста, стапките на релапс беа повисоки (0,54 релапси годишно) во споредба со годината пред бременоста (0,45 годишни релапси). Оценките за попреченост останале непроменети.
Бројот на релапси во годината по породувањето беше значително поврзан со сериозноста на симптомите на МС во годината пред зачнувањето и со времетраењето на доењето.
Жените кои примале DMT од втора линија, пред или за време на бременоста, имале поголема веројатност за релапс и промени во мозокот; промени во мозокот исто така беа поверојатни кај жените кои доеле пократко време.
Според истражувачите, поврзаноста помеѓу поголемите стапки на релапс и употребата на DMT од втора линија, и пократкото време на доење на новороденчето веројатно е поттикната од посериозниот тек на болеста.
„Всушност, жените со поголема активност на МС веројатно мораа да се откажат или предвреме да го прекинат доењето за да започнат со DMT. Така, времетраењето на доењето изгледа поверојатно да биде условено од МС, што резултира со пократко времетраење кај субјектите со клиничка или неврорадиолошка реактивација“, напишаа истражувачите.
За да ги утврдат долгорочните ефекти на бременоста и доењето врз текот на МС, истражувачите ги проценуваа снимките на мозокот од МР, во просечно следење од 10,7 години.
Пониски оценки за попреченост беа утврдени кај пациенти кои имале барем една бременост. И додека немаше поврзаност помеѓу бременоста и волуменот на целиот мозок, белата маса и сивата материја, жените кои дојат подолго од шест месеци имале помал волумен на белата маса, што укажува на поголемо оштетување на мозокот.
Ова губење на волуменот на мозокот кај подолготраен период на доење е веројатно поврзано со одложување на употребата на DMT, бидејќи повеќето DMT не се индицирани за употреба за време на бременост или доење.
„Овие наоди ја зајакнуваат важноста на соодветното советување и планирањето на бременоста за да се оптимизираат терапевтските избори…што би можело да влијае на долгорочниот тек на МС дури и повеќе отколку што бременоста и продолженото доење влијае на попреченоста поврзана со МС и атрофија на мозокот“, додаваат тие.
Меѓу ограничувањата на оваа студија е нејзината опсервациска природа, при проценката на пациентите имаме „различно време на следење, карактеристики на МС и изложеност на DMT“, забележаа истражувачите.
Забелешка: Овој текст има информативен карактер и не обезбедува медицински совет, дијагноза или третман. Оваа содржина не е наменета да биде замена за професионален медицински совет, дијагноза или третман. Секогаш побарајте совет од Вашиот лекар или друг квалификуван здравствен работник за било какви прашања што може да ги имате во врска со здравствената состојба. Никогаш не занемарувајте ги или одложувајте професионалните медицински совети поради тоа што сте го прочитале на оваа веб страница. Мислењата изразени не секогаш се мислења на Националното здружение за МС и наменети се да предизвикаат дискусија за прашања кои се однесуваат на мултипла склероза.