Генетски фактори кај мултипла склероза
Иако научниците сѐ уште не знаат што ја предизвикува појавата на МС, тие веруваат дека генетските и надворешните фактори влијаат врз развојот на состојбата. Всушност некои студии покажуваат дека 54% од генетските фактори влијаат и се јавуваат како ризик фактори кај МС. Останатиот ризик е кај надворешните фактори.
МС претставува автоимуна болест кај која доаѓа до уништување на заштитниот миелински слој на нервите од централниот нервен систем, кои се наоѓаат во мозокот, рбетниот мозок, и оптичките нерви, и нс тој начин има потешкотии во редовното функционирање.
Иако причините за појава на МС се сеуште непознати,науката стигна далеку и помина долг пат. Со помош на напредната технологија во однос на генетски модифицираната терапија, научниците можеа да ја поврзат експресијата на одредени гени и ризикот за развој на МС.
Како гените се поврзани со развој на МС
Повеќе студии за генетски модифицирана терапија открија повеќе од 110 гени поврзани со ризикот за појава на МС. Некои гени се повеќе значајни од другите во однос на поврзаноста за појава на МС.
HLA-DRB 1
Верзијата на HLA-DRB 1 генот познат како HLA-DRB 1*15:01 можеби претставува најзначаен ген поврзан со МС. Лице кое го има овој ген е три пати повеќе под ризик да развие МС отколку оној кој го нема овој ген.
HLA-DRB 1 претставува еден од неколкуте човечки леукоцитни антигени кои им овозможуваат на Т клетките (видови на бели крвни зрнца на имуниот систем) да ги идентификуваат малите протеини на оштетените ќелии со цел да ги уништат истите или пак да привлечат други ќелии со цел да се одбранат.
HLA гените се разновидни и постојат повеќе верзии на секој ген, кои се наречени соодветни гени. Научниците сѐ уште ја немаат разбрано поврзаноста на овој ген со зголемениот ризик на појава на МС. Сепак МС како автоимуна болест и овој ген се важни во активирањето на имуните ќелии во централниот нервен систем.
L7R Alpha & IL2R Alpha
Други гени поврзани со чувствителноста на МС се исто така поврзани со имунолошкиот систем. Тие ги вклучуваат гените IL7R алфа и IL2R алфа. (ИЛ во двете имиња означува „интерлеукин“.)
И двата гени помагаат да се направат рецептори за цитокини – воспалителни медијатори на имунолошкиот систем – на клеточната површина. Научниците идентификуваа генетски промени – наречени единечни нуклеотидни полиморфизми (или SNPs) – во рамките на IL7R алфа и IL2R алфа гените. Овие промени влијаат на начинот на работа на овие рецептори. Некој што ги носи овие SNP на нивните гени за IL7R алфа и IL2R алфа има 1,5 пати поголеми шанси да развие МС.
Дали МС е наследна?
Иако има одредена гентска поврзаност со МС, технички не претставува наследна болест, од причина што тие се развиваат помеѓу членовите на фамилијата по одредена шема, а појавата на МС кај одредени личности не го покажува тоа.
Сепак МС има одредени генетски компоненти. Крвни сродници имаат поголем ризик од заболување од МС. На пример дете на лице заболено од МС има 4% поголеми шанси да заболи од МС. Кај идентични близнаци е 30% бидејќи генетскиот материјал е идентичен.
Забелешка: Овој текст има информативен карактер и не оезбедува медицински совет, дијагноза или третман. Оваа содржина не е наменета да биде замена за професионален медицински совет, дијагноза или третман. Секогаш побарајте совет од Вашиот лекар или друг квалификуван здравствен работник за било какви прашања што може да ги имате во врска со здравствената состојба. Никогаш не занемарувајте ги или одложувајте професионалните медицински совети поради тоа што сте го прочитале на оваа веб страница. Мислењата изразени не секогаш се мислења на Националното здружение за МС и наменети се да предизвикаат дискусија за прашања кои се однесуваат на мултипла склероза.